အလွဴေရစက္လက္ႏွင့္မကြာ လွဴဒါန္းၾကေသာ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာတုိ႔ နယ္္ပယ္၌ “ေက်ာင္းမွာ သိမ္၊ သကၤန္းမွာ ကထိန္” ဟူေသာ ဆုိရုိးစကားေလးကုိ လူတုိင္း ၾကားဘူးၾကမည္ထင္ပါသည္။ ေက်ာင္းလွဴတာျခင္း အတူတူ “သိမ္ေက်ာင္း” လွဴတာက ပုိျမတ္သည္ဟု ဆုိလုိရင္းျဖစ္ေပသည္၊အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ သိမ္ ေက်ာင္းသည္ ရဟန္းျပဳျခင္း၊ ဥပုသ္ ျပဳျခင္း၊ အျခားေသာ သံဃာ့ကိစၥတုိ႔ကို ျပဳလုပ္ျခင္းတုိ႔၌ အက်ဳိးျပဳေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ ထုိ႔အတူ သကၤန္းလွဴတာျခင္း အတူတူ “ကထိန္သကၤန္း” လွဴ ဒါန္းခြင့္ရျခင္းက ပုိျမတ္သည္ဟု ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္ေပသည္၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ကထိန္ သကၤန္း လွဴဒါန္းရာ၌ ထူးျခားခ်က္မ်ားစြာ (စည္းကမ္း မ်ားစြာ)ရွိေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေပသည္။ ကထိန္ သကၤန္းအလွဴ၏ထူးျခားခ်က္(စည္းကမ္းတုိ႔ )ကုိ အနည္း ငယ္မွ် ရွင္းျပပါဦးမည္၊ ကထိန္သည္ လွဴဒါန္းမႈ ျဖစ္ေပၚ လာပံုအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ အလွဴခံအားျဖင့္လည္းေကာင္း ၊ လွဴဒါန္းဖြယ္ရာ ပစၥည္းအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ လွဴနည္းအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ (၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ ကင္းလြတ္ခြင့္ရျခင္း )အက်ိဳး အားျဖင့္ လည္းေကာင္း ၊ တစ္ျခားေသာ ဒါနတုိ႔ႏွင့္မတူ “ မူ”မ်ားစြာ ထူးျခားေန သည္ကုိ ေတြ႔ရွိႏုိင္ေပသည္။
၁။ တျခားေသာ ပစၥည္းတုိ႔ကို လုိအပ္လွ်င္ မိဘကိုေသာ္လည္းေကာင္း ၊ေဆြမ်ဳိးကုိေသာ္လည္း ေကာင္း ၊ဖိတ္မာန္ထားသူ (ရဟန္းဒကာ ရဟန္းအမ စသူ) တုိ႔ကိုေသာ္လည္းေကာင္း ႏႈတ္ျမြက္၍ အလွဴခံ ေကာင္း (ေတာင္းေကာင္း )၏ ၊ကထိန္သကၤန္းကိုကား မိဘကို ေသာ္မွလည္း ႏႈတ္ျမြက္၍ သိေစျခင္းငွာ (အလွဴခံျခင္းငွာ) မအပ္ေပ၊ တစ္ျခားသူတုိ႔ကိုကား အဘယ္မွာ ဆုိဘြယ္ရာ ရွိပါေတာ့အံ့နည္း၊ သူ႔အလုိလို သဒၶါတရားျဖစ္ေပၚ၍ လွဴေသာ ကထိန္သကၤန္းကိုသာ အလွဴခံခြင့္ရွိ၏၊ အလွဴ ခံေကာင္း၏ ၊ ( ေကာင္းကင္မွ က်လာေသာ သန္႔ရွင္း ၾကည္လင္ေသာ မုိးေရမုိးေပါက္ကဲ့သုိ႕သဒၶါတရား သန္႕ သန္႔ ေလးျဖင့္လွဴေသာ “ကထိန္သကၤန္း” ျဖစ္ရေပမည္။ ယင္းကဲ့သုိ႕ေသာ ကထိန္သကၤန္းကိုပင္ “မုိးက်ကထိန္” ဟု ေျပာဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ (ကထိနံနာမ အတိဥကၠ႒ံ ၀႗တိ ၊ မာတရမၸိ၀ိညာေပတုံ န၀႗တိ၊အာကာသေတာ ၾသတိဏၰသဒိသေမ၀ ၀႗တိ ၊)
၂။ကထိန္သကၤန္းသည္တစ္ျခားေသာ လွဴဖြယ္ တုိ႕ကဲ့သို႔ လွဴခ်င္သည့္အခ်ိန္လွဴခြင့္ မရေပ၊ သတ္မွတ္ ထားေသာ သီတင္းကြ်တ္ လျပည့္ေက်ာ္(၁) ရက္ေန႔မွ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ထိ တစ္လတိတိ အခ်ိန္ကာလ အတြင္းသာ လွဴခြင့္ရွိ၏။ ( ကထိန္ခင္းခြင့္ ရွိ၏ ) က်န္ေသာ အခ်ိန္မ်ား၌ကား လွဴခြင့္ လုံး၀ မရွိေပ၊ ထို႔ျပင္ ကထိန္သကၤန္းသည္ တစ္ႏွစ္မွ တစ္လ၊တစ္လမွ တစ္ရက္၊ တစ္ရက္မွ (တစ္ေက်ာင္း ) တစ္ၾကိမ္သာ လွဴခြင့္ ရွိေလသည္။
၃။လွဴဖြယ္ပစၥည္းအားျဖင့္ ကထိန္ခင္းရန္ အတြက္ သင္းပုိင္၊ ဧကသီ ၊ ဒုကုဋ္ ( ႏွစ္ထပ္ ) သကၤန္းတုိ႔တြင္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ရေပမည္။ ( တျခားေသာ လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ားကုိ အျခံအရံအျဖစ္ လွဴဒါန္းႏုိင္ပါသည္ )
၄။ လွဴနည္းအားျဖင့္သံဃိကဒါနအျဖစ္ သံဃာ အားသာ လွဴဒါန္းရမည္ျဖစ္ေပသည္။
(ပုဂိၢဳလ္စြဲျဖင့္ ပုဂၢလိကဒါနအျဖစ္ လုံး၀မလွဴေကာင္းေပ)၊ သံဃာေတာ္မ်ားက ထုိသကၤန္းကို အလွဴခံယူျပီး သိမ္အတြင္း၌ ဉတ္ကမၼ၀ါ ရြတ္ဖတ္၍ သင့္ေတာ္သည့္ ရဟန္းေတာ္ တစ္ပါးပါးအား လွဴဒါန္းရ၏ ဉတ္ကမၼ၀ါ ရြတ္ဖတ္၍ လွဴဒါန္းရေသာေၾကာင့္ ကထိန္ခင္းမည့္ သကၤန္းကို “ ဉတ္သကၤန္း” ဟု ေခၚဆုိၾကေလသည္။
၅။အလွဴခံေသာ ရဟန္းသည္လည္း ပုရိမ၀ါ ကပ္၍ (၀ါမက်ိဳး မပ်က္ေသာ ) သီတင္းကြ်တ္ လျပည့္ ေန႔၌ ၀ါမွကြ်တ္ေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္သာအလွဴခံ ခြင့္ ရွိေလသည္။ (ထုိရဟန္းတုိ႔တြင္လည္း ဆင္းရဲႏြမ္းပါး ဆုံးျဖစ္ေသာ ရဟန္းကုိ ပထမဦးစားေပး၍ လွဴဒါန္းရမည္ျဖစ္ေပသည္၊ ထုိရဟန္းမရိွမွ မေထရ္ၾကီးစသည့္ ရဟန္း တစ္ပါးပါးအား လွဴဒါန္း ရမည္ ျဖစ္ေပသည္။
၆။ အက်ဳိးအားျဖင့္ ကထိန္အာနိသင္ရေသာ (ကထိန္ခံေသာ ရဟန္းႏွင့္အႏုေမာဒနာျပဳေသာ) ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ ႏွင့္သက္ ဆုိင္သည့္ ကင္းလြတ္ခြင့္ (၅) မ်ဳိးကုိ သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေက်ာ္ - ၁ -ရက္ေနမွစ၍ တေပါင္းလျပည့္ ေန႔ထိ ၅ - လ တုိင္တုိင္ ရရွိၾကေလသည္။
ရဟန္းေတာ္မ်ား ရႏုိင္ေသာအက်ဳိး (၅) ပါး
၁။ မပန္မၾကား ၊ လုိရာသြား ၊ ျပစ္မ်ားမသင့္ၿပီ။
ဒကာ ဒကာမတုိ႔၏အိမ္သို႔( ျမိဳ႕တြင္းရြာတြင္းသို႔ ) သြားလုိ သည့္အခါ ထင္ရွားရွိေသာရဟန္းကုိ ခြင့္မပန္ပဲ သြားႏိုင္ ပါသည္ ။ (အကယ္၍ ကထိန္အာနိသင္မရမူ ခြင့္မပန္ပဲ သြားလွ်င္ အာပတ္သင့္၏ )
၂။ သုံးထည္ထဲမွာ ၊ ထားလုိရာ ၊ ထားကာ သြားႏုိင္သည္။
တိစီ၀ရိတ္ဓုတင္ေဆာင္ ရဟန္းေတာ္ ျဖစ္လွ်င္ သကၤန္း သုံးထည္တုိ႕တြင္(သင္းပုိင္ ဧကသီ ဒုကုဋ္ )တစ္ထည္ ထည္ကို ထားခဲ့ျပီး၍ သြားလုိရာ သြားႏုိင္ပါသည္။ (အကယ္၍ ကထိန္အာနိသင္ မရပဲ သကၤန္းတစ္ ထည္ထည္ကုိ ထားခဲ့ျပီး၍ သြားလုိုရာ သြားလွ်င္ အာပါတ္သင့္၏ )
၃။ေလးပါးတူပင္ ၊ ဂိုဏ္းေဘာဇဥ္ ၊ စားလွ်င္ စားႏိုင္သည္။
ပင့္ဖိတ္သူဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔က အပင့္အဖိတ္မတတ္၍ အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔အိမ္ ထမင္းစားၾကြပါ ဘုရား၊ မုန္႔ဟန္းခါးစား ၾကြပါဘုရား၊ စသည္ျဖင့္ မအပ္ေသာ အသုံးအႏႈံးျဖင့္ ပင့္ဖိတ္ေသာ္လည္း ဘုဥ္းေပးခြင့္ ရွိ၏၊(အကယ္၍ ကထိန္အာနိသင္ မရပဲ ဘုဥ္းေပးလွ်င္ အာပါတ္သင့္၏)
၄။ သကၤန္းမ်ားစြာ ၊ ငါးလမွာ ၊ သိမ္းကာ ထားႏုိင္သည္။
မိမိရရွိေသာသကၤန္းကို အဓိ႒ာန္ ၀ိကပၸနာ မျပဳပဲ (သကၤန္းကာလ- ၅ -လအတြင္း ) ထားပုိင္ခြင့္ ရွိသည္၊
( အကယ္၍ ကထိန္အာနိသင္ မရရွိပဲမိမိ ပုိင္သကၤန္းကုိ အဓိ႒ာန္ ၀ိကပၸနာ မျပဳပဲ ထားရွိပါက - ၁၀ - ရက္ေက်ာ္လွ်င္ အာပါတ္သင့္၏)။
၅။သံဃာလွဴျငား ၊ သကၤန္းမ်ား ၊ သူအားသာ ျဖစ္သည္။
ကထိန္ခင္းေသာေက်ာင္း၌ သကၤန္းျဖစ္ေပၚလာတုိင္း ကထိန္ခင္းေသာ(ကထိန္ အာနိသင္ရေသာ) ရဟန္းတုိ႔ ပုိင္ဆုိင္ခြင့္ စိတ္ၾကိဳက္ ေ၀ဘန္ခြင့္ ရွိသည္။ (အကယ္၍ကထိန္အာနိသင္မရပဲ ထုိကဲ့သုိ႕စိတ္ၾကိဳက္ ေ၀ဘန္ လွ်င္ အာပါတ္သင့္ႏုိင္၏ )။
ကထိန္ႏွင့္ပါတ္သက္၍ ရဟန္းေတာ္မ်ား ထူးျခားေသာ အက်ိဳးတုိ႔ကုိ႕ ရရွိႏုိင္သကဲ့သုိ႔ ကထိန္ သကၤန္း လွဴဒါန္းၾကေသာ အလွဴရွင္မ်ားမွာလည္း အက်ဳိးထူး မ်ား ရရွိႏုိင္ပါသည္။
လွဴသူမွာလဲ ၊ နည္းတူပဲ ၊ ရျမဲက်ဳိးငါးမည္ ။
၁။ တားဆီးကင္းကြာ ၊ လြတ္လပ္စြာ ၊ လုိရာသြားႏုိင္သည္ ။
မိမိသြားလိုုရာအရပ္သို႔ အဆီး အတား အပိတ္အပင္ အေႏွာင့္အရွက္မရွိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားလာ ႏုိင္သည္။
၂။တာ၀န္ကိစၥ၊ မေလးရ၊ ေပါ့လွေလေတာ့သည္ ။
မည္သည့္ကိစၥပဲ ေဆာင္ရြက္ေဆာင္ရြက္ တာ၀န္ၾကီး ေလးသည္ဟု မရွိ ၊ေပါ့ေပါ့ပါးပါးျဖင့္ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္သည္။
၃။ စားလုိရာမ်ား ၊ စားေသာ္ျငား ၊ ေဘးကား မျဖစ္ျပီ။
မည့္သည့္ အစားအစာကုိပဲစားစား အစား အေသာက္ ေၾကာင့္ ေဘးျဖစ္ျခင္း ၊ အစာအဆိပ္ သင့္ျခင္း မျဖစ္ႏုိင္။ (အစာကုိ ေၾကညက္ ေအာင္ ေခ်ဖ်က္ႏုိင္ေသာ ပါစက ၀မ္းမီးနွင့္ ျပည့္စုံသည္ )။
၄။ ပစၥည္းအမ်ား ၊ သိမ္းပုိက္ထား ၊ ေဘးကား မရွိျပီ။
မိမိပုိင္ဆုိင္ေသာပစၥည္းမ်ား ပ်က္စီးေအာင္ ဖ်က္ဆီး တတ္ေသာ ေဘးရန္မ်ား မက်ေရာက္ႏုိင္။
၅။ ကိုယ့္ပစၥည္းမ်ား ၊ သူတစ္ပါး ၊ ယူသြား ကင္းပသည္ ။
မိမိပိုင္ဆုိင္ေသာ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကုိ မိမိကမေပးပဲ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မယူႏုိင္ ၊ မသိမ္းပုိက္ႏုိင္။ ကထိန္ဒကာ၊ က်ိဳးငါးျဖာ၊ ေကာင္းစြာ ရႏုိင္သည္။
ထုိ႔ျပင္ ကထိန္သကၤန္းလွဴဒါန္းေသာ အလွဴ ရွင္မ်ားမွာ --ေရႊအဆင္းကဲ့သုို႔ ၀ါ၀င္းေသာ အသား အေရရွိျခင္း၊ ခႏၶာကုိယ္၌ ( ျမဴ စေသာ ) အညစ္ အေၾကး ကင္းစင္ျခင္း ၊ ( အလွဖ်က္ အနာအဆာ မရွိျခင္း ) ၊ ခႏၶာကုိယ္ႏူးညံ့ေျပျပစ္ျခင္း ၊ ကုိယ္ေရာင္ ကုိယ္၀ါ ေတာက္ပျခင္း ၊ ညိဳေရႊျဖဴနီစေသာ ေခတ္ေပၚ အ၀တ္အထည္ အမ်ဳိးမ်ဴိးကို ဆင္ျမန္းခြင့္ ၀တ္ဆင္ခြင့္ရျခင္း ၊ ေက်ာင္းအမၾကီး ၀ိသာခါစသူတို႔ကဲ့သုိ႔ မဟလႅတာ တန္ဆာကုိ ဆင္ျမန္းခြင့္ရရွိ ျခင္းတုိ႔ႏွင့္ အရဟတၱဖုိလ္ေပါက္ နိဗၺာန္မ်က္ေမွာက္ ျပဳႏုိင္ျခင္း ဟူေသာ အက်ဳိးတရားမ်ားစြာ တုိ႔ကိုလည္း ရရွိႏုိင္ ေပသည္။
ကထိန္သကၤန္းျဖစ္ေပၚလာပုံသမုိင္းအက်ဥ္း
သုံးေလာကထြဋ္ထား ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ သာသနာျပဳရာ၌ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္သဖြယ္ျဖစ္ေသာ သာ၀တၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး ( သူေဌးကေတာ္ပုညလကၡဏေဒ၀ီ ) ေဆာက္လုုပ္လွဴဒါန္းအပ္ေသာ ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး၌ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူ၏။
ထုိစဥ္အခါ ေတာရေက်ာင္း၌ သီတင္းသုံး ေနထိုင္ျခင္း အာရညက ဓုတင္၊ဆြမ္း ခံ၍ဘုဥ္းေပးျခင္း ပိ႑ပါတ္ ဓုတင္၊ လူတုိ႔ကမသုံးလုိ၍ အမိႈက္ပုံစသည္၌ စြန္႔ပစ္ထားေသာ ေျမမႈန္႔အလိမ္းလိမ္းကပ္ျငိေနေသာ အ၀တ္စုပ္ကို သကၤန္းခ်ဳပ္ဆုိးကာ၀တ္ရုံသုံး ေဆာင္ျခင္း ပံသူကူဓု တင္၊ သင္းပုိင္ ဧကသီ ဒုကုဋ္ဟူ ေသာသကၤန္း သုံးထည္ ကုိ အျမဲေဆာင္ျခင္း တိစီ၀ရိက္ဓုတင္၊ ယင္းဓုတင္ အက်င့္ျမတ္တုိ႔ကုိက်င့္ သုံးၾကေသာ ဘဒၵ၀ဂၢီ ညီေနာင္သုံးက်ိပ္တုိ႔သည္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ ဘုရားကို ဖူးျမင္ရန္ သာ၀တိၲျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္သို႔ လာၾက ရာ ၀ါဆုိရက္ နီးကပ္ေန၍ သာ၀တၴိ ျပည္သုိ႕လည္း ၀ါဆုိရန္မမီွေတာ့သည့္အတြက္ လမ္းခရီးအၾကား သာ၀တိၲ ျပည္နွင့္ ေျခာက္ယူဇနာ ေ၀းေသာ (တစ္ယူဇနာ- ၈ -မုိင္ႏႈန္း ) သာေကတျမိဳ႕၌သာ ၀ါဆုိၾကရရွာေလသည္။ ထုိရဟန္းေတာ္သုံးက်ိပ္တုိ႔ သည္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားႏွင့္ “နီးလွ်က္နဲ႕ေ၀း” ျဖစ္ေနၾကေသာေၾကာင့္ မေပ်ာ္ပိုက္ပဲ တစ္၀ါတြင္းလုံ၊ ေနၾကရေလသည္။
၀ါကားကြ်တ္ေလျပီ၊ သိုု႔ေသာ္ မုိးကား မလြတ္ ေသးေပ၊ မုိးလြတ္သည္ထိလည္း အခ်ိန္ကုန္ခံ၍ ေစာင့္ မေနနုိင္ေတာ့ေပ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၀ါကြ်တ္၍ ပ၀ါရဏာျပဳျပီး သည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ မိမိတုိ႔ ၀ါဆုိရာ သာေကတမွ ဘုရားရွင္ သီတင္းသုံးရာ သာ၀တိၳသုိ႔ မုိးထဲေရထဲ ရႊံထဲဗြက္ထဲ မွာပင္ ဘုရားရွင္ကုိ ဖူးျမင္ရန္ ဆႏၵ ျပင္းျပၾကသျဖင့္ မုိးေရစုိရႊဲ ပင္ပမ္းဆင္းရဲစြာ ၾကြေတာ္မူ ၾကရေလသည္။
ဘုရားရွင္ထံေမွာက္ ေရာက္ၾက၍ လက္အုပ္ ခ်ီမုိး ရွိခုိးၾကျပီး သင့္ေတာ္ရာ၌ ထုိင္ေနၾကေသာ ထုိဘဒၵ ၀ဂၢီ ညီေနာင္သုံးက်ိပ္တုိ႔အား ဘုရားရွင္က “ရဟန္းတုိ႕
အသုိ႔နည္း၊ က်န္းမာၾကကုန္၏ေလာ ၊မွ်တၾကကုန္၏ေလာ၊ အညီအညြတ္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ မျငင္းခုံဘဲ ခ်မ္းသာစြာ ၀ါကပ္ခဲ့ၾကပါကုန္၏ေလာ၊ ဆြမ္းအတြက္ မပင္ပမ္းပဲ ရွိၾကပါကုန္၏ေလာ”ဟု ေမးျမန္းေတာ္မူရာ၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားက “ က်န္းက်န္းမာမာ မွ်မွ်တတ ညီညီညြတ္ညြတ္ ႏွင့္ ေနခဲ့ၾကရပါသည္ ၊ ဆြမ္းအတြက္ လည္း မပင္ပမ္းပဲ ရွိၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ သာ၀တိၳသုိ႔ ၀ါဆုိမီွရန္ လာၾကပါေသာ္လည္း ၀ါဆုိရက္နီးကပ္လြန္း သျဖင့္ လမ္းခရီးအၾကား သာေကတ၌သာ ၀ါဆုိ ခဲ့ၾကရ ပါသည္၊၀ါကြ်တ္၍ ပ၀ါရဏာျပဳျပီး သည္ဆုိရင္ပဲ မိုးထဲ ေရထဲရႊဲ႕ထဲဗြက္ထဲ စုိရႊဲေသာသကၤန္း မ်ားျဖင့္ပင္ပင္ ပမ္းပမ္း လာခဲ့ၾကရပါသည္ဘုရားဟု” အေၾကာင္းစုံကုိ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားအား ေလွ်ာက္ထားၾကေလသည္။ ထုိပါေ၀ယ်ကတုိင္းသား ရဟန္းေတာ္တို႔၏ ႏွစ္ထပ္ သကၤန္းကုိယ္စီ ေဆာင္ထားၾကလွ်က္ မုိးထဲေရထဲ ရႊြ႔ံထဲ ဗြက္ထဲ၌ မုိးေရမ်ားစုိရႊဲကာ ပင္ပမ္းဆင္းရဲဲၾကီးစြာျဖင့္ -လာၾကရသည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ “ အႏုဇာနာမိ ဘိကၡေ၀ ၀ႆံ ၀ု႒ာနံ ဘိကၡဴနံ ကထိနံ အတၳရိတုံ၊ ရဟန္းတုိ႕ ၀ါကြၽတ္ေသာ ရဟန္းတုိ႕အား ကထိန္ခင္းျခင္းငွာ ခြင့္ျပဳ၏” ဟု အစရွိသည္ျဖင့္ ကထိန္ခင္းျခင္း (ကထိန္သကၤန္း) ကုိ ရွင္ေတာ္ ျမတ္ဘုရား ခြင့္ျပဳေတာ္မူပါသည္။
၁။ ဥစၥာဓန၊ ေပါၾကြယ္၀လည္း၊ ေလာဘစုံမက္၊
မလွဴရက္က၊ တသက္လွ်ာ လူျဖစ္နာ၏။
၂။ ဘုရားသာသနာ၊ ႀကံဳေတြ႕ပါလည္း၊ ေကာင္းစြာ
သီလ၊ မတည္ၾကလွ်င္၊ ဘ၀တြက္တာ လူျဖစ္နာ၏။
၃။ သူေတာ္တရား၊ နာရျငားလည္း၊ ေလးစားႀကိဳး
ကုတ္၊ အားမထုတ္က၊ ဆုတ္ယုတ္သင့္မွာ လူျဖစ္နာ၏။
၄။ ဗုဒၶတရား၊ ရွိေနျငားလည္း၊ အမွားႏွစ္ျခဳိက္
လမ္းလြဲလိုက္က၊ အမုိက္ထိပ္ဆုံး လူျဖစ္ရႈံး၏။
၅။ လက္ရွိဘ၀၊ မရႈံးရေအာင္၊ ဒါနသီလာ၊ ဘာ၀နာကုိ၊ မကြာေန႔ည၊ ႀကိဳးစားၾကေလာ့…. ။
အရွင္ကိတၱိဇယ(ေညာင္ကန္ေအး)
Source;eainlwanthu.ning.com